GIORGIA SCIORATTO
Mijn naam is Giorgia Scioratto, ik ben geboren in Alessandria, de stad waarnaar ik terugkeerde nadat ik in Asti, Turijn, Rome had gewoond.
Ik ben architect van opleiding, afgestudeerd aan de Polytechnische Universiteit van Turijn met een specialisatie in scenografie en inrichting, en zelfs als ik nog nooit een huis heb gebouwd of een structuur heb berekend, heb ik nog steeds een ontwerpmethode in mijn artistieke praktijk, zoals evenals een interesse en gevoeligheid voor de derde dimensie is voor materialen. Ik werk sinds 2005 als freelancer in beeldende kunst en visueel ontwerp, waarbij ik zowel met bedrijven als met verschillende realiteiten in de kunstwereld samenwerk, en ook theorie en technieken van tekenen en grafisch ontwerp doceert aan de IED van Turijn op de afdelingen Binnenlandse Zaken Ontwerp en productontwerp.
Mijn kunst ontwikkelt zich door middel van projecten, opgedeeld in verschillende fasen en gemaakt met verschillende media, schilderen, installatie, tekenen, collage, textielkunst, zeefdruk, kunstenaarsboek (want na het tekenen zijn boeken mijn grote passie en een deel relevant voor mijn beroep) . Ik ben geïnteresseerd in het onderzoek van verbanden tussen het teken, de tekening en het geheugen en met de representatie van wat ik waarneem als een entropische stroom van beelden waarin we voortdurend worden ondergedompeld en die de mode van de hedendaagse visie kenmerkt. Mijn werken proberen momenten van deze stroom vast te leggen en vast te leggen in een vorm die eigenlijk een superpositie is van fragmenten die een verhaal kunnen oproepen, misschien een mythe, waarin ongrijpbare menselijke en dierlijke aanwezigheid worstelt met planten en stenen om uit de visie te voorschijn te komen. Een visie die uiteindelijk grotendeels is opgelost en in die zin was de Covid19-pandemie een definitief breekpunt voor mijn kunst. De ontbinding van de visie is compleet, alleen sporen van figuratie blijven over terwijl pure vormen en materiële inzet het overnemen.
Het werk aan de Goddelijke Komedie viel samen met deze crisis en transformatie van mij, en is daarom bijzonder belangrijk voor mij. Het hoofdthema is dat van de sluier.
In Hell "Al Vento Light" werkte ik aan een in water oplosbaar canvas dat weefsels en borduursels ondersteunt: de wirwar van draden genereert organische vormen die in het niets zweven nadat het canvas is opgelost.
In Purgatory "(Non) sono la Pia" is de sluier een gebreide stof met extrusies die schijnbaar kunnen verwonden, in werkelijkheid zacht, die een modulaire structuur omhult.
Paradise is een lang werk geweest (nog steeds aan de gang) van het bemonsteren en drogen van schimmels die in de lucht aanwezig zijn. In de praktijk om kleine gedroogde sluiers te verkrijgen die op papier worden bevestigd om in wisselwerking te treden met de getekende delen. "Betreed mijn borst, en spireer je": de aanroeping tot Apollo is voor mij een metafoor geworden van een diffuus Paradijs, van een dematerialisatie van elementen in de lucht.
GIORGIA SCIORATTO - IT
Giorgia werd geboren in Alessandria, de stad waarnaar ze terugkeerde nadat ze in Asti, Turijn, Rome had gewoond. Ze is architect van opleiding, afgestudeerd aan de Polytechnische Universiteit van Turijn met een specialisatie in scenografie en inrichting, en hoewel ik nog nooit een huis heb gebouwd of een structuur heb berekend, is ze ook in de artistieke praktijk een ontwerpmethode gebleven, zoals evenals interesse en gevoeligheid voor de derde dimensie en voor het experimenteren met materialen. Sinds 2005 werkt ze als freelancer op het gebied van beeldende kunst en visueel ontwerp, in samenwerking met bedrijven en verschillende realiteiten van de kunstwereld, evenals het onderwijzen van theorie en technieken van tekenen en grafisch ontwerp aan de IED in Turijn in de interieurafdelingen . Ontwerp en productontwerp. Zijn kunst ontwikkelt zich door middel van projecten, opgedeeld in verschillende fasen en gemaakt met verschillende media, schilderen, installatie, tekenen, collage, textielkunst, zeefdruk, kunstenaarsboek (want na het tekenen zijn boeken mijn grote passie en relevant onderdeel voor mijn beroep) . Ze is geïnteresseerd in de representatie van wat ze waarneemt als een entropische stroom van beelden waarin we voortdurend worden ondergedompeld en die de mode van de hedendaagse visie kenmerkt. Zijn werken proberen momenten van deze stroom vast te leggen en vast te leggen in een vorm die eigenlijk een superpositie is van fragmenten die een verhaal kunnen oproepen, misschien een mythe, waarin ongrijpbare menselijke en dierlijke aanwezigheid worstelen met planten, stenen en anorganische elementen om naar voren te komen. . . naar de visie. Een visie die er uiteindelijk meer voor is opgelost.
Uiteindelijk zal de kijker beslissen of deze bevroren en precaire fragmenten zinvol kunnen zijn in ons heden of dat het slechts sporen zijn van een verleden dat voor altijd is verdwenen.
GIORGIA SCIORATTO - IT
Giorgia werd geboren in Alessandria, de stad waar ze naar terugkeerde beneden ze in Asti, Turijn, Rome had gewoond. Ze is architect van opleiding, afgestudeerd aan de Polytechnische Universiteit van Turijn met een specialisatie in scenografie en inrichting, en zelfs als ik nog nooit een huis gebouwd van een structuur heb berekend, is ook in de artistieke praktijk zelfsmetal een interest en gevoeligheid voor de derde dimensie en voor materiële experimenten. Ze werkt sinds 2005 als freelancer in beeldende kunst en visueel ontwerp, werkt samen met beide bedrijven en echte realiteiten in de kunstwereld en geeft les in theorieën en technieken van tekenen en grafisch ontwerp aan de IED in Turijnie op de deel Inter. Ontwerp en productontwerp. Haar kunst ontwikkelt zich door middel van projecten, opgedeeld in verschillende media, schilderen, installatie, tekenen, collage, textielkunst, zeefdruk, kunstenaarsboek. Ze is geïnteresseerd in de weergave van wat ze waarneemt als een entropische stroom van beelden die we voortdurend ondergedompeld worden. Haar proberen te proberen momenten van deze stroom vast te leggen en ze vast te leggen in een vorm die in werkelijkheid een superpositie is van fragmenten die een verhalen kunnen oproepen, misschien een mythe, waarin ongrijpbare menselijke en productie en slechtsteanweighz om tevoorschijn te komen. . aan de visie. Een visie die uiteindelijk meer wordt opgelost.
Uiteindelijk zal de beslissing van deze bevroren en onzekere fragmenten zin kunnen hebben in ons heden van dat het slechts sporen zijn van een verleden dat voor altijd is verdwenen.
