Socièta Dante Alighieri
Genk Comité 

LUCA BONI

​

Mijn naam is Luca Boni en ik begon mijn artistieke carrière als kind, toen ik nog op de middelbare school zat.

Ik had het geluk om geboren te worden in Reggio Emilia, waar ik al heel vroeg naar de Mavida-studio ging, die toebehoorde aan de zonen van Alberto Manfredi, die me kennis liet maken met de wereld van graveren door me de kans te geven mijn allereerste platen te drukken.

Eind jaren 90 verhuisde ik naar Florence, om de Academie voor Schone Kunsten te volgen en in die jaren concentreerde ik me op een figuratief pad, mijn werken hadden het menselijk lichaam als een belangrijk aandachtspunt, ik studeerde anatomie en de grote klassiekers van Maniërisme in direct contact met de originele werken.

​

Ik ging op deze manier door totdat ik een persoonlijke stijl ontwikkelde, die me ertoe bracht onderzoek naar oude kunst te combineren met de expressiviteit van de Italiaanse en Duitse meesters van het begin van de twintigste eeuw, een taal die ik door de jaren heen heb gedragen, tot vandaag, door de studie van gravure en een picturale benadering die meer geneigd is tot tekenen dan het gebruik van pure kleur.

Tegenwoordig heb ik een nogal tegenstrijdige relatie met het picturale en grafische medium, omdat ik in de loop van de tijd al mijn creatieve energie heb overgedragen aan video en andere expressieve middelen.

​

Hoe ervaar je de uitwerking van het werk dat je voor Dante 700 maakt?

​

Werken aan Dante is niet makkelijk, ik voel een grote verantwoordelijkheid op mijn schouders, maar het zijn gelegenheden als deze die me de kracht geven om weer "mijn handen vuil te maken".

​

Mijn werk zal Hell, Purgatory en Paradise in drie anatomische delen verdelen, verdeeld in drie doeken, die als geheel gezien het beeld van een menselijk lichaam in zijn geheel zullen teruggeven.

​

Op onze aardse reis zal ieder van ons zijn vagevuur, zijn hemel en zijn hel als existentiële omstandigheden beleven en het lichaam is de spiegel van al ons werk, van de immense vreugden maar ook van ons meest ondraaglijke lijden.

De spiegel van onze reis.